De mens achter Jeroen Granneman

Je omschrijft jezelf als neoklassiek pianist, componist en docent – hoe zou je jezelf voorstellen als persoon, los van al die rollen?

Ik ben iemand die rust vindt in eenvoud en plezier haalt uit creëren. Ik werk hard en veel, en sfeer en harmonie zijn voor mij belangrijk – zowel in muziek als in de manier waarop ik met mensen omga.

Waar ligt jouw oorsprong? Kun je iets vertellen over hoe jouw jeugd en thuissituatie je passie voor muziek hebben gevoed?

Ik groeide op in Berkel-Enschot, in een warm en creatief gezin. Mijn moeder zong veel, en ik was altijd gefascineerd hoe ze moeiteloos een tweede stem kon zingen. Mooie melodieën en harmonieën raakten me al vroeg. Toen ik een oud orgeltje kreeg, was ik verkocht. Ik mocht op keyboardles, en vanaf dat moment is muziek onlosmakelijk verbonden met mijn leven.

Op je Instagram staat “loving dad & husband” – hoe ervaar je die rol thuis en hoe beïnvloedt dat je muziek en levenshouding?

Music was my first love, maar mijn vrouw en dochters zijn nu mijn basis en vaste baken. Het zien opgroeien van de meiden is geweldig – al gaat het veel te snel. Mijn vrouw herinnert me er gelukkig aan dat er ook een leven is buiten werk en muziek, en dat is goed. Privé en werk lopen bij mij continu door elkaar, en juist daardoor wordt mijn muziek waarschijnlijk extra persoonlijk.

Als je een moment van vreugde of troost even kunt herbeleven – op je eigen muziek – welke compositie is dat dan, en waarom?

Alle stukken zijn persoonlijk en hebben hun eigen verhaal. Maar White Butterfly is voor mij het meest bijzonder. Het was mijn allereerste compositie die ik de wereld instuurde. Terwijl ik dit stuk schreef, vloog er een witte vlinder voorbij – alsof die wilde zeggen dat het tijd was voor een nieuwe richting. Niet zweverig, maar voor mij voelde het als een bevestiging dat ik op het juiste pad zat.

Wat doet Jeroen buiten muziek om zichzelf op te laden?

Ik laad op door hard te lopen, lekker in de tuin te rommelen of met m’n gezin op pad te gaan. Juist even geen muziek helpt me om nieuwe energie en ideeën op te doen. Vroeger ging ik nergens heen zonder walkman, maar nu merk ik dat stilte me vaak meer brengt.

Andere bezigheden naast pianospelen (3 vragen)

Je was projectmanager in de verzekeringswereld – wat inspireerde je om dat los te laten en volledig voor muziek te gaan?

Op een dag voelde ik dat ik moest kiezen: zekerheid in de verzekeringswereld of eigen baas worden in de muziek. Het verlangen naar muziek was sterker. Ik stapte stap voor stap over en heb er nooit spijt van gehad.

Je leidt muziekschool Toonaangevend sinds 2002, nu met bijna 200 leerlingen – welke lessen geef je het liefst, en wat vind je het meest waardevol aan lesgeven?

Het mooiste moment is wanneer een leerling écht iets voelt bij wat hij of zij speelt. Ik hou van lessen waarin ruimte is voor improvisatie en eigenheid. Daarnaast vind ik de persoonlijke band en de verhalen van een leerling heel waardevol – je groeit echt met iemand mee. Uiteindelijk is het meest bijzonder wanneer iemand zélf de passie ontdekt en zelfstandig met muziek verder kan.

Je doet ook muziekproductie – wat trekt je daarin aan, en hoe verschilt dat werk van puur pianospelen of lesgeven?

Ik produceer ook dancetracks, popnummers en carnavalstracks. Wat me daarin aanspreekt is het hele proces: van een idee en een liedje schrijven tot aan de productie en de mix. Het is anders dan pianospelen of lesgeven, omdat je echt bouwt aan een complete song. Het geeft veel voldoening als een track uiteindelijk helemaal klopt, zeker als het een eigen compositie is.

Muzikaal succes & Spotify-prestaties (resterende vragen)

Je trackrecord is indrukwekkend: meer dan 50 miljoen streams wereldwijd. Hoe klinkt dit in jouw oren – trots, verrassing, rust?

50 miljoen streams is natuurlijk ongelofelijk, iets waar ik nooit van had durven dromen. Het was ook nooit mijn doel om zoveel mogelijk streams te behalen. Maar ik ben wél trots dat mijn muziek zoveel mensen bereikt, en vooral dankbaar dat luisteraars over de hele wereld er iets in vinden. Het idee dat iemand aan de andere kant van de wereld mijn composities beluistert, blijft geweldig.

Spotify-curatoren plaatsen je werk vaak in “peaceful piano”-playlists – hoe denk je dat jouw muziek zich onderscheidt binnen dat genre?

Ik denk dat het verschil zit in de melodie en de akkoorden. Mijn stukken vertellen vaak een verhaal – subtiel, maar vol emotie. Het is niet alleen achtergrondmuziek, maar muziek die je raakt zodra je écht gaat luisteren.

Hoe ziet jouw typische release-cycle eruit? Hoe lang werk je aan een compositie voor die online staat?

Heel intuïtief. Soms schrijf ik iets in tien minuten en is het direct precies zoals het moet zijn. Maar er liggen ook tientallen ideeën op de plank die nog uitgewerkt moeten worden. Als een stuk eenmaal af is, werk ik aan de titel, cover en tekst en plan ik samen met mijn label de release zorgvuldig in. Ik heb afgesproken dat er twee stukken per maand uitgebracht worden.

Welke streamingstatistieken of feedback waardeer je het meest – aantal streams, beluisteraars, reacties, playlist-plaatsingen?

Het is natuurlijk geweldig als je muziek wordt opgenomen in een grote playlist – dan zie je de streams omhoogschieten en dat mensen overal ter wereld je muziek beluisteren. Maar het meest waardeer ik de persoonlijke reacties. Als iemand schrijft dat mijn muziek troost biedt of helpt bij het ontspannen, raakt dat meer dan duizend cijfers. Een kleindochter vertelde me dat haar oma, kort voor ze overleed, nog mijn muziek had geluisterd. Dat blijft je bij.

Wat was je meest onverwachte bron van succes via Spotify of andere platforms?

Dat White Butterfly, mijn allereerste release, ineens werd opgepikt in de grootste piano-playlist ter wereld – dat moment vergeet ik nooit. Net zo verrassend was Solitude: een stuk dat ik zelf eigenlijk niet eens wilde uitbrengen, maar dat inmiddels meer dan 3 miljoen streams heeft en tot mijn meest beluisterde nummers behoort.

In hoeverre beïnvloedt streamingdata je composities – denk je dat succes via Spotify jouw artistieke keuzes stuurt?

De wereld verandert snel, net als de muziek die in afspeellijsten staat. Maar er is geen formule waarmee je gegarandeerd succes hebt. Ik weet nog dat ik als kleine jongen dj was. Toen ik muziek moest draaien die wel populair was, maar waar ik muzikaal niet achter stond, ben ik gestopt. Dat gevoel heb ik nog steeds: ik wil maken wat ik zelf mooi vind. Als ik alleen voor algoritmes zou schrijven, verlies ik mezelf. Ik volg liever mijn eigen pad.

Welke luisterervaring hoop je dat publieksleden hebben bij het luisteren van een opname van jou, thuis of in een concertzaal?

Ik hoop dat mensen rust en ontspanning ervaren, en geraakt worden door de melodieën. Dat mijn muziek hen helpt, of dat ze er iets dichter bij zichzelf door komen. Maar het is ook genoeg als iemand gewoon geniet van de muziek.

Hoe vond je het om de sprong te maken van eurodance-fan in je jeugd naar neoklassieke piano – en hoe hoor je die invloeden nog terug?

Haha, ja, ik heb in de jaren ’90 echt enorm veel eurodance geluisterd. Als het om die periode gaat, win ik met Hitster altijd! Je hoort in mijn muziek nog wel de liefde voor pakkende melodieën terug. Verder niet zo veel hoor – eurodance was vaak vrij eenvoudig opgebouwd, terwijl ik nu juist probeer wat gelaagder en uitdagender te componeren.

Wat motiveert je om elke maand nieuw werk uit te brengen?

Voor mij voelt het als een creatief dagboek. Door elke maand iets nieuws uit te brengen blijf ik scherp en groei ik als maker. Naast lesgeven en alles wat erbij komt kijken, is het fijn om ook mijn eigen creatieve uitlaatklep te hebben.

Hoe kies je titels zoals “White Butterfly” of “Inner Peace”? Zijn het emoties, beelden of een verhaal?

Meestal ontstaat er tijdens het spelen een bepaald beeld of een emotie. Pas als het stuk helemaal klopt, volgt de titel. Bij elk stuk is er eigenlijk wel een naam die vanzelf past en het verhaal erachter dekt.

Je album HOME is jouw debuut – wat was het creatieve verhaal achter dit project?

Met HOME wilde ik meer doen met mijn eigen muziek. Naast mijn werk in de muziekschool en optredens op feestjes verlangde ik naar de basis: alleen aan de piano. Ik improviseerde altijd al veel, maar dit keer wilde ik de stukken ook echt afmaken en in een eigen vorm gieten. Het was het begin van mijn zoektocht naar een persoonlijke stijl, en HOME is de allereerste verzameling stukken die daaruit ontstond.

Once Upon a Waltz is recent uit – wat wilde je met deze compositie overbrengen?

Ik luister veel naar de walsen van Chopin – magnifieke composities. Once Upon a Waltz is mijn eigen wals, geboren uit mijn liefde voor Chopin, maar dan compacter en in mijn eigen stijl.

Werk je het liefst solo, of kun je ook samenwerken met andere musici of ensembles?

Allebei. Ik geniet enorm van de rust en vrijheid van alleen achter de piano zitten. Maar samen muziek maken is minstens zo waardevol – de interactie, het luisteren naar elkaar. Op feestjes speel ik bijvoorbeeld veel liever met z’n tweeën, en met andere muzikanten iets groters neerzetten geeft weer een heel andere energie.

Je muziek is gebruikt in film of commercials – kun je daar een voorbeeld van delen en wat dat voor je betekende?

Er is eens een mooie compilatie gemaakt bij NPO Radio 2, waar ik zelfs de “Ludovico Einaudi van de Lage Landen” werd genoemd. Ook is mijn muziek al gebruikt in korte commercials. Wat ik nog heel graag zou willen, is speciaal muziek schrijven voor een film of scène – dat lijkt me een enorme, maar prachtige uitdaging.

Hoe ervaar je persaandacht, bijvoorbeeld bij RTL4, NPO, Brabants Dagblad? Heeft dat je carrière echt versterkt?

Toen RTL4 en NPO langskwamen en ik live mijn verhaal mocht doen, was dat in het begin wel even wennen. Maar eigenlijk vond ik het vooral leuk om over mijn eigen muziek te vertellen – dat voelt zo natuurlijk dat het geen moeite kost. Het gaf zeker een boost, al verdwijnt die aandacht ook weer snel.

Wat waren cruciale momenten in je conservatoriumcarrière waarin je voelde: “dit is mijn pad”?

Cruciale momenten waren onder andere het opbouwen van mijn eigen muziekschool, het opzeggen van mijn vaste baan en nu het uitbrengen van mijn eigen muziek. Eigenlijk heb ik van mijn werk mijn hobby gemaakt. Dat mijn muziek zo goed aansloeg, voelde als een duidelijk teken dat ik op het juiste pad zit. En hetzelfde geldt voor al mijn andere muzikale activiteiten – het voelt zo natuurlijk en hoort gewoon bij wie ik ben.

Improvisatie speelt een hoofdrol in je muziek – hoe ziet een live-improvisatiemoment eruit voor jou?

Zoiets kun je niet echt voorbereiden. Ik stap het publiek in en vraag om titels of artiesten. Die verzamel ik, ga achter de piano zitten en vlecht de melodieën samen tot één grote improvisatie. Altijd spannend, maar het lukt eigenlijk altijd – en het publiek vindt het fantastisch.

Wat is de grootste uitdaging die je bent tegengekomen nu je een internationale luistergroep hebt opgebouwd?

De grootste uitdaging is het vasthouden van luisteraars. Je composities en opnames moeten van hoge kwaliteit zijn, maar ook je zichtbaarheid op sociale media en je live-optredens tellen mee. Daarnaast moet je opvallen tussen de grote groep andere pianisten in de markt. Alles moet kloppen.

Welke nieuwe instrumenten of productietechnieken wil je in de toekomst verkennen?

Ik ben altijd bezig met hoe het nog beter of anders kan. Dat kan zitten in nieuwe microfoontechnieken of een andere manier van componeren. Onlangs heb ik een piano gekocht van meer dan honderd jaar oud – ook dat opent weer een nieuwe wereld.

Wat betekent succes voor jou – hoeveel listeners, streams, concerten, of iets anders?

Succes is voor mij vooral wanneer ik merk dat mijn muziek aanslaat. Streams zijn zeker mooi, maar uiteindelijk zijn dat alleen cijfers. Het meest waardevol zijn de reacties: na afloop van een concert, of berichten van luisteraars en pianisten uit de hele wereld die mijn muziek waarderen. Het gevoel dat je iets de wereld in brengt waar mensen blij van worden – dat is voor mij succes.

Wat hoop je te bereiken in de komende vijf jaar – wat zijn jouw dromen als artiest, docent en producent?

In de komende vijf jaar hoop ik mijn eigen muziek vaker live te spelen, een derde album uit te brengen dat weer anders klinkt dan de vorige twee, en een tweede bladmuziekboek uit te brengen. Misschien wil ik ook iets doen met pop-pianocovers. Lesgeven doe ik al meer dan 25 jaar en dat verveelt nooit, dus ook dat wil ik zeker blijven doen. Maar bovenal wil ik met plezier blijven creëren.

Tot slot: welk advies zou je geven aan jonge muzikanten die dromen van een vergelijkbaar pad?

Blijf dicht bij jezelf. Volg niet alleen trends, maar ontdek je eigen ding. Werk hard, wees geduldig, onderscheid jezelf en zet door. Als je doet waar je écht in gelooft, komt het uiteindelijk goed.